نوروپاتی شنوایی

مشخصات اختلال طیف نوروپاتی شنوایی:

یافته های بالینی توصیف کننده نوروپاتی شنوایی شامل:مشاهده عملکرد سلول های مویی خارجی (OHC) و یا پاسخ  کوکلئار میکروفونیک  (CM) و عدم ثبت فعالیت عصبی بر انگیخته در سطح عصب هشت (پتانسیل عمل مرکب CAP) و ساقه مغز (پاسخ شنوایی ساقه مغز ABR) است.بر این اساس نمای الکتروفیزیولوژیک اختلال وراء حلزونی است اما محل دقیق آسیب و مکانیزم های وقوع آن هنوز به درستی روشن نشده است.

از دیگر مشخصات بالینی همراه با نوروپاتی شنوایی می توان به وجود کم شنوایی دائمی یا نوسانی به درجات قیمت سمعک مختلف ،یافته های  تصویر برداری طبیعی،فقدان رفلکس اکوستیک گوش میانی و درک گفتار ضعیف تر از آستانه های شنوایی رفتاری در ادیوگرام اشاره کرد.در کل در فرد مبتلا به نوروپاتی شنوایی تمام نشانه های زیر مشاهده می شود:

1.امتیاز باز شناسی گفتار ضعیف که با آستانه های شنوایی بیمار هم خوانی نداشته باشد (درک کلمات ضعیف تر از آنچه از ادیوگرام  انتظار می رود) و به ویژه در حضورنویز بدتر می گردد.

«کودکانی که در برنامه توانبخشی شنیداری و گفتار علی رغم پروتکل درمانی مناسب پیشرفت مورد نظر را نشان نمی دهند می توانند مشکوک به نوروپاتی شنوایی باشند».

2.فقدان رفلکس اکوستیک (چه ipsi و چه contra) و عدم ثبت ABR (در اکثر مواقع) یا نتایج غیر طبیعی آن.

3.شواهد مبنی بر عملکرد طبیعی حلزون و ثبت OAE و CM در اکثر افراد مبتلا.

توجه داشته باشید که بزرگترین و اصلی ترین مشکل افراد نورو پاتی نقص در توانایی درک گفتار به همراه اختلال در وضوح زمانی اصوات است که به علت عدم هم زمانی تخلیه عصبی فیبر های شنوایی ایجاد می شود.در زمینه استفاده از تقویت صوتی برای افراد با تشخیص نوروپاتی شنوایی اختلاف نظر هایی وجود دارد.شواهد بحث بر انگیز و نقل قول های متفاوتی در زمینه نیاز به استفاده از سمعک در این افراد مطرح است.به نظر برخی از محققین استفاده از تقویت مرسوم برای افراد با نوروپاتی شنوایی سودمندی چندانی را در بر ندارد.در مقابل محققین دیگر با توجه به مواردی از سودمندی استفاده از تقویت مرسوم استفاده آزمایشی آن را توصیه می کنند